Θέλει θάρρος για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση στα φορτηγά οχήματα διεθνών και εθνικών μεταφορών. Είναι σαφές ότι ο στόλος είναι γερασμένος και σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχουν Έλληνες αυτοκινητιστές. Όμως και η υπερβολή από την πλευρά της επιχειρηματικότητας ότι είναι χρέος της πολιτείας να βρει χρηματοδοτικά εργαλεία δεν είναι σωστή προσέγγιση. Η επιχειρηματικότητα από μόνη της θα πρέπει να βρει λύσεις χωρίς να είναι φοβική στην υπέρβαση. Οι επενδύσεις – γιατί αυτό είναι – γίνονται με το ρίσκο και την απόφαση του ίδιου του επιχειρηματία και όχι εκ του ασφαλούς. Σε τελευταία ανάλυση θα πρέπει να έχουμε το λιγότερο δυνατόν «κράτος» στην επιχειρηματικότητα. Κλείνοντας θα πρέπει να εστιαστεί το ενδιαφέρον στις θεσμικές παρεμβάσεις που θα επιτρέπουν στον κλάδο να αναπτυχθεί.
Μεγάλη εβδομάδα διανύουμε και ακόμα δεν βλέπουμε το Άγιο Φως να έρχεται στο Θριάσιο. Η καθυστέρηση δημιουργεί ερωτηματικά και η ανυπαρξία του πρώτου εμπορευματικού κέντρου απομακρύνει την προσέλκυση επενδύσεων. Παράλληλα με την ολοκλήρωση των σιδηροδρομικών υποδομών το φθινόπωρο θα υπάρξει μέγα κενό. Ταυτόχρονα δεν ακούμε όπως στην αρχή το θέμα της «αχαρακτήριστης» ζώνης βόρεια της Αττικής οδού, υπάρχει λόγος;